درانتظار اتفاقات خوب

به نام خدا

آدمیزاد است دیگر! گاهی دلش یک نشانه می خواهد هرچند کوچک..نشانه ای که بگوید صدایت را حتی اگر آرام هم گفته باشی کسی شنیده است. آدم گاهی دلش یک نشانه می خواهد شبیه تابلوهای سرپیچ جاده که می گویند چند کیلومتر تا مقصد! از آن تابلوهایی که می گویند این همان راهی است که تورا به مقصد می رساند..

نشانه ها همیشه هستند، گاهی کم رنگ و گاهی پررنگ. اما وقت هایی هست که آدم دلش می خواهد نشانه ها پررنگ تر از همیشه باشند. اصلا دلش به یک حس حضور از نشانه ای رضا نمی دهد. آدمیزاد است دیگر...دلش می خواهد نشانه هارا ببیند و اصلا توی دستش بگیرد و لمس کند. یا اصلا بگذارد توی جیبش که هروقت دلش هوای نشانه ای کرد. دستش را توی جیبش بکند و دانه دانه نشانه دوست داشتنی را لمس کند. زیر لب برای خودش بگوید کسی هست که هنوز حواسش به دل بخواهی های دلش هست.

*عکس:سوغاتی مشهد.*

پ.ن: صندلی داغ با حضور آقا گل و با مدیریت پنت هاوس کاهگلی