درانتظار اتفاقات خوب

به نام خدای زیبایی ها

یک نفر داوطلب پیدا شود و بیاید به این زمستانِ حواس پرت حالی کند که مدت زمان سه ماهه ای که مستاجر طبیعت بوده، سیزده روز پیش تمام شده است. و او باید همان سیزده روز پیش بند وبساطش را جمع میکرد و میرفت. نه اینکه حالا برف و بادش را به رخ بهار و مهمانانش بکشد. و بهارِ مظلوم، گوشه ای بی حرف ایستاده است و نظاره گر آخرین قدرت نمایی این زمستانِ پیر است و منتظر است آخرین دانه های برفش را بردارد و ببرد، تا نُه ماه بعد.

* به دلیل تاریکی شب و اینکه اینجانب، هم اکنون زیر سقف چهاردیواریمان نشسته ام، شاهد تصویریِ با کیفیت را نمیتوانم برایتان ارائه دهم. شما از قدرت تخیل و تصورتان، برای تصور وضع شهروندانی که به همراه زمستان برفی و طوفانی، غصه هایشان را دربه در کردند، استفاده کنید!