امربه معروف زوری یا چگونه دوست خود را وادار به اقامه نماز کنیم؟!

به نام خدا

اگر دوستتان در امر وضو گرفتن در وضوخانه دانشکده تنبلی می کند! یا حتی اگر درآوردن کفش ها برایش کار دشواری است! و ترجیح می دهد تمام هفده رکعت را شب در خانه اقامه کند! او را به ما بسپارید!

بدین ترتیب که گولش می زنیم "تو بیا نمازخونه ولی بدون وضو بخون اصلا!" بعد که از مقابل درب نمازخانه قصد فرار داشت، یکی از دوستان مچش را می گیرد و کشان کشان او را به داخل نمازخانه می برد. در مرحله بعد باید او را وادار به درآوردن کفش هایش بکنید. به این منوال که یک نفر جهت جلوگیری از به ثمر رسیدن هر گونه نقشه فرار مقابل در خروج نگهبانی بدهد و دو نفر دیگر شخص مورد نظر را احاطه می کنیم تا دل از کفش هایش بکند. مرحله بعد یعنی وادار ساختن شخص برای وضوگرفتن سخت ترین مرحله است. شخص با یادآوری حرف شما مبنی بر اقامه نماز بدون وضو قصد قانع کردن شما را دارد، اما شما با گفتن اینکه: "نفرین آمون بر تو که تا اینجا آمده ای و می خواهی بدون وضو نماز بخوانی!" او را در حالی که می گوید:"من نیامدم، شما مرا آوردید!" به وضوخانه هدایت می کنید. و از پشت در تهدید می کنید که درصورت عدم خیس شدن محل وضو به او اجازه خروج نمی دهید! و حالا شما می توانید شاهد اقامه نماز دوستتان باشید. در پایان با دادن هدیه ای شامل یک فقره چادرنماز گل گلی، مراسم چادرسرکنی برگزار کرده و چُرت حاضرین در نمازخانه را پاره کنید!

ما فقط همین را بلدیم!

به نام خدا

می گوید: روزی کسی از محله ای می گذشت، دو کودک را دید که یکی دست خالی و دیگری قرصِ نانی به دست، نشسته و گریه می کنند. 

از اولی پرسید: برای چه گریه می کنی؟ گفت: گرسنه ام.

از دومی پرسید: تو برای چه گریه می کنی؟ گفت: به حال بغل دستی ام.

رهگذر گفت: تو از نانت به او بده تا نه او گریه بکند و نه تو!

گفت: نمی توانم بهش نان بدهم ولی می توانم به حالش گریه بکنم!