سازت را با بهار کوک کن!
به نام خدای فصل ها
اسفند که از راه می رسد، بوی خانه تکانی از خانه هامان بلند می شود. قسمت جذاب خانه تکانی پیداکردن چیزهایی است که خیلی وقت است ندیدیشان. حالا یا تا همین چند سال پیش و یا خیلی سال پیش. مثلا کشوی پر از کاغذ و دفتر را باز می کنی و زیر همه این کاغذها، تقدیرنامه هایی را پیدامیکنی که زمانی که دانش آموز دبستان بوده ای، گرفته ای. یا وقتی ساک پر از پارچه و لباس را که چند وقتی است گوشه ای خاک می خورد باز می کنی، یک لباس دووجبی پیدا میکنی. همانی که چندین و چند سال پیش وقتی قدت همان دو وجب بود، با این لباس ها توی صحن امام رضا(ع) دوییده ای، خندیده ای و... . حتی اگر لحظه ای از آن روزها را به خاطر نداشته باشی، خاطره اش را ده ها بار از زبان مادرجانت شنیده ای. و ته دلت آرزو کنی که می شود همین سال۱۳۹۶ ، سال دوباره قدم زدن توی صحن حرم باشد. این بار نه با لباس های دو وجبی، این بار با بغض های رسوب شده ی چندوجبی.
بهار در راه است و می خواهیم از کوک کردن سازهایمان بگوییم. درست است که "امسال هم گذشت ولی از عشق اثری نیست!" اما بیایید سال ۹۶ راجور دیگری رقم بزنیم. بیایید با بهار آغاز کنیم، به نوشدن و به شکوفه دادن.
بهار منتظر ماست...
*در همین راستا بخوانید: بهارو باهم جشن بگیریم:) ، آقاگل ، گندم بانو ، حریری به رنگ آبان ، من یک دختر مسلمانم ، تویی پایان ویرانی ، عقاید یک رامین ، آوو کادو ، 1Engineer'sDailyNotes ،شمال غربی تنت ، پالادیوم ، واران ، حبه انگور ، ضربانِ لبخندهایت ، تراکم اندیشه ها ، یک بلاگر آرام ، خورشید ، بهاری از تباربهمن ، ابله بزرگوار ، ماهی گلی